Życie jest dziwne... W szkole szczególnie. Dziewczyny przyczepiające się do mnie, naśladujące mnie... Nudne... Dziwią mnie one, po co chcą być takie jak ja. Tańcze to one zapisują się do klubów. Nie mówie nic jak jedna osoba czy nawet dwie będa mieć coś takiego samego jak ja, ale cztery, pięć, sześć to już jest lekka przesada... Jestem już w domu po tym ciężkim dniu, a tyle rzeczy mam do zrobienia wieć o odpoczywaniu mogę chwilowo zapomnieć. No cóż do roboty i to już...
Dziwne... Nigdy nie myślałam iż zrobie jakiś szablon, nie ciekawiło mnie to... Teraz to wprost mnie pasjonuje (no bez przesady) :). Sprawia mi przyjemność robić coś takiego, a zarazxem denerwuje jak coś nei wychodzi :). Tęsknie za wiadomą osobą... Czasem płaczę wiedząc iż nie ma go przy mnie... Jakoś tak brak mi go...
Gwiazdy lśni, wokół cisza jest. Szmerów brak. Liści też. Zima już skrada się... Szybko wnet do przodu rwie. Powiedz mi. Co Ci się śni wtedy ja opowiem Ci...
Kto z nas jej nie lubi? Gdy wypełnia pokój wszerz... Gdy serca bicia cichy szmer... Jego słowo ciche jest... Dłonie jego ciepłe są ku ramion mym szybko lgną... Zdziwi mnie jeden ton... Gdy udeży on mnie... Kiedy powie: nie kocham Cię.
Ostatnio jakoś mam napięte dni... Dużo nauki z którą jakoś daje radę, ale i kłótnie w domu... Troche to mnie boli. Niekotóre są spowodowane kompletnymi banałami, że to szkoda poprostu gadać. Jeszcze potem te obrażone miny... Denerwuje mnie to, ale co moge na to poradzić? Z jednej strony mówimy sobie tak: co mogę zrobić? jestem tylko jedna, a co jedna osoba może zrobić, potrzeba tu jakiejś grupy- ale kto tworzy grupę? Jednostki! Czyli jak każdy tak sobie by mówił to czy by powstała jakaś grupa? No więc właśnie! Może jednak moge coś zdziałać ja, jeśli tylko się postaram o to... Maybe I can save the world...