Wszystko co jest... Niknie. To czego nie było ujawnia się... Brak mi Cię, oczy bolą mnie. Wypalają się. Niewiedza gnębi mnie. Żyje jednym dniem, kolejnym wnet, a oczy wciąż bolą mnie... Pełne łez oczy, pełne serce goryczy, żalu i Ty niewidzialny pulsujesz wśród tego bólu, bałaganu... Wszystko wokół kręci się, a ja stoję ruszyć się nie mogę. Nogi pieką mnie... Chce odejść stąd! Nie mogę... Umrę tu... Zniknę ja, a potem ujawnie się wam.
Życie jest dziwne... W szkole szczególnie. Dziewczyny przyczepiające się do mnie, naśladujące mnie... Nudne... Dziwią mnie one, po co chcą być takie jak ja. Tańcze to one zapisują się do klubów. Nie mówie nic jak jedna osoba czy nawet dwie będa mieć coś takiego samego jak ja, ale cztery, pięć, sześć to już jest lekka przesada... Jestem już w domu po tym ciężkim dniu, a tyle rzeczy mam do zrobienia wieć o odpoczywaniu mogę chwilowo zapomnieć. No cóż do roboty i to już...
Dziwne... Nigdy nie myślałam iż zrobie jakiś szablon, nie ciekawiło mnie to... Teraz to wprost mnie pasjonuje (no bez przesady) :). Sprawia mi przyjemność robić coś takiego, a zarazxem denerwuje jak coś nei wychodzi :). Tęsknie za wiadomą osobą... Czasem płaczę wiedząc iż nie ma go przy mnie... Jakoś tak brak mi go...
Gwiazdy lśni, wokół cisza jest. Szmerów brak. Liści też. Zima już skrada się... Szybko wnet do przodu rwie. Powiedz mi. Co Ci się śni wtedy ja opowiem Ci...
Kto z nas jej nie lubi? Gdy wypełnia pokój wszerz... Gdy serca bicia cichy szmer... Jego słowo ciche jest... Dłonie jego ciepłe są ku ramion mym szybko lgną... Zdziwi mnie jeden ton... Gdy udeży on mnie... Kiedy powie: nie kocham Cię.